Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ

Η εμφάνιση της βιομηχανικής επανάστασης το 18ο αιώνα στη Μεγάλη Βρετανία επέφερε μία σειρά διαφοροποιήσεων στον κατασκευαστικό τομέα, οι οποίες προκλήθηκαν από την ανάπτυξη της μηχανοποίησης και κατ’ επέκταση από τις σύγχρονες καταναλωτικές ανάγκες που αυτή επέφερε σε ένα ευρύτερο και ετερογενές σύνολο καταναλωτών. Η νέα αυτή συνθήκη οδήγησε στην ανάγκη επαναπροσδιορισμού ενός καινοτόμου και μοντέρνου σχεδιασμού, και καθιερώθηκε ως ανεξάρτητη αρχιτεκτονική – διακοσμητική τάση με την ονομασία βιομηχανικός σχεδιασμός, ή σε ένα καθολικό επίπεδο γνώριμη ως industrial design.

Η κυρίαρχη αίσθηση του συγκεκριμένου διακοσμητικού στυλ ήταν η μισοτελειωμένη κατασκευή ενός κτίσματος, με την εικόνα ακατέργαστων οικοδομικών υλικών να πρωτοστατεί, προκειμένου να προσδώσουν σε απόλυτο βαθμό το τελικό αποτέλεσμα αυτής της διακοσμητικής και κατασκευαστικής τάσης.

Η βιομηχανική εμφάνιση ενός χώρου λοιπόν δεν αφήνει τίποτα στη φαντασία. Αντίθετα, απαιτεί την αποκάλυψη και υπερέκθεση των δομικών στοιχείων ενός κτίσματος. Κατ’ επέκταση, αγωγοί ηλεκτρισμού και κλιματισμού, καθώς και σωληνώσεις νερού κ.α. είναι ιδιαιτέρως
θεμιτές στη σύνταξη της συνολικής εικόνας βιομηχανικής διαμόρφωσης ενός χώρου.

Ως προς τα επιπρόσθετα στοιχεία ανάδειξης του συγκεκριμένου διακοσμητικού στυλ, υλικά όπως το ξύλο, ο σίδηρος, το ατσάλι και τούβλο πρωτοστατούν στη διαμόρφωση του βιομηχανικού στυλ, υπενθυμίζοντας τον αρχικό σκοπό των παλιών εργοστασίων.

Επίσης, οι χρωματισμοί των επιφανειών οφείλουν να διατηρούν χαμηλό προφίλ και ουδετερότητα ώστε να αναδεικνύονται καλύτερα τα δομικά στοιχεία του χώρου.

Έτσι, δημοφιλή χρώματα που επιλέγονται να χρησιμοποιούνται κατ’ εξοχήν σε αυτήν τη διακοσμητική τάση θεωρούνται τα θερμά ουδέτερα όπως το μπεζ και το γκρι, αλλά και μεταλλικά – κυρίως όμως χάλκινο και ενίοτε χρυσό – ώστε να υπερτονιστούν κάποιες λεπτομέρειες. Φυσικά, δε θα μπορούσε να αποκλειστεί και η συμμετοχή των βασικότερων 2 χρωμάτων, μαύρου και λευκού.

Επίσης, θα πρέπει να τονιστεί η αναγκαιότητα για τον κατάλληλο φωτισμό ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το βιομηχανικό στυλ απαιτεί, ελάχιστη παρουσία φυσικού φωτός και χαμηλή ένταση τεχνητού φωτισμού με φωτιστικά industrial χαρακτήρα.
Τέλος θα πρέπει να σημειωθεί πως η παρουσία κατάλληλων επίπλων κατασκευασμένα από υλικά που αναφέρθηκαν πιο πάνω, αλλά και με περίτεχνες λεπτομέρειες που θυμίζουν εφευρέσεις του 19ου αιώνα, πλαισιώνουν αρμονικά και επιτυχώς το σκηνικό του βιομηχανικού σχεδιασμού.

Συμπερασματικά, το βιομηχανικό στυλ αναμφίβολα θεωρείται μία διακοσμητική τάση ιδιαιτέρως δημοφιλής και οικονομικά προσιτή στο ευρύ κοινό.